HIT CHANNEL ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Οκτώβρης 2011. To Hit Channel είχε τη μεγάλη τιμή να μιλήσει με ένα θρυλικό παραγωγό: τον Tom Werman. Ήταν σκάουτερ (Α&R man) για να υπογράφει νέες μπάντες και παραγωγός στην Epic Records για 12 χρόνια (1970-1982), όταν και υπέγραψε καλλιτέχνες όπως ο Ted Nugent, Cheap Trick, Boston και REO Speedwagon και έχει κάνει περισσότερά από 20 χρυσά και πλατινένια albums στην καριέρα του. Έκανε παραγωγή σε κλασικά albums για τους Ted Nugent (“Ted Nugent”, “Free-For-All” ,“Cat Scratch Fever”, “Double Live Gonzo” και “Weekend Warriors”),Cheap Trick (“In Color”, “Heaven Tonight”, “Dream Police”), Blue Oyster Cult (“Mirrors”), Motley Crue (“Shout at The Devil”, “Theater of Pain”, “Girls, Girls, Girls”), Twisted Sister (“You Can’t Stop Rock N’Roll”, “Stay Hungry”), Molly Hatchet, L.A Guns, Stryper και Poison μεταξύ άλλων. Είναι ιδιοκτήτης της Stonover Farm, έναν υπέροχο Bed & Breakfast ξενώνα στο Lenox της Μασαχουσέτης.Διαβάστε παρακάτω τα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που μας είπε:
Απολαμβάνεται να ασχολείστε με τη Stonover Farm; Σας λείπουν καθόλου οι ηχογραφήσεις;
Μου αρέσει εδώ που και κάνω αυτό που κάνω. Δουλεύω έξω στα 10 στρέμμματά μας εδώ και τρεις σεζόν και βασικά αδρανοποιούμε και κάνω ταξίδια κατά τους χειμερινούς μήνες. Σε αυτό το σημείο, δεν μου λείπουν καθόλου οι ηχογραφήσεις.
Ως νεαρός folk μουσικός απορρίψατε μια οντισιόν από τον Brian Epstein (manager των Beatles). Νομίζετε ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας σας;
Ενδεχομένως. Ήταν ένα rock συγκρότημα που είχαμε στο κολέγιο – αλλά εγώ πάντα δικαιολογώ την απόφαση αυτή, λέγοντας ότι αν είχα γίνει rock star, θα είχα πιθανώς πεθάνει από υπερβολική δόση κάποιας ουσίας.
Ποια ήταν η πρώτη αντίδρασή σας όταν είδατε τον Ted Nugent live; Πιστεύατε τότε ότι είχε τη δυνατότητα να γίνει ένας τόσο επιτυχημένος μουσικός;
Έμεινα έκπληκτος που κανείς άλλος δεν ενδιαφερόταν για να υπογράψει τον Ted. Ήξερα αμέσως ότι θα μπορούσα να κάνω επιτυχμένους δίσκους με αυτόν τον τύπο.Γούσταρα τη δουλειά που έκανε με την κιθάρα του, και καταλήξαμε να είμαστε στην ίδια σελίδα μουσικά.
Σίγουρα όχι πολιτικά – αλλά απολύτως μουσικά. Επίσης, ο Ted έχει μια υγιή αίσθηση του χιούμορ.
To “Cat Scratch Fever” είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους που έχετε κάνει. Είχατε συνειδητοποιήσει τότε ότι θα γινόταν ένα διαχρονικό έργο;
Θυμάμαι όταν το άκουσα για πρώτη φορά το ζωντανά στην Ατλάντα, στο Omni. Μετά τη συναυλία πήρα τηλέφωνο το αφεντικό του A & R στη Νέα Υόρκη, και του είπα ότι ο Ted είχε επιτέλους ένα hit single.
Κάνατε τους Cheap Trick ένα τεράστιο διεθνές εμπορικό όνομα. Νομίζετε ότι θα έπρεπε να έχετε λάβει μεγαλύτερη αναγνώριση για τη συνεισφορά σας από τους οπαδούς, τον Τύπο ΚΑΙ το ίδιο το συγκρότημα;
Παίρνω συνεχείς ευχαριστίες και επαίνους από τους οπαδούς. Έλαβα λογική αναγνώριση και από τον Τύπο. Το ίδιο το συγκρότημα – ιδιαίτερα ο Rick (σ.σ.: Nielsen, κιθαρίστας και ηγέτης των Cheap Trick) – ήταν εξαιρετικά απογοητευτικός – τείνουν να κατηγορούν όλους τους άλλους για ό,τι οι ίδιοι δεν πέτυχαν.Ο Rick έχει δημιουργήσει τη δική του προσωπική εκδοχή για το τι συνέβη κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων στα τρία albums που έκανα μαζί τους. Συνήθως ανταπαντάω με την ερώτηση γιατί δεν απαλλάχτηκαν από μένα μετά από το πρώτο album, αν ήταν τόσο πολύ δυσαρεστημένοι. Με κάποιους καλλιτέχνες, τα πάντα περιστρέφονται γύρω απ’αυτούς. Ήμουν πολύ απογοητευμένος όταν έμαθα ότι το συγκρότημα είχε στραφεί εναντίον μου. Απόλαυσα πραγματικά τη δημιουργεία αυτών των albums. Ήταν μια σπουδαία μπάντα.
Πιστεύετε ότι οι Cheap Trick με το ‘All Shook Up’ album σε παραγωγή του George Martin (θρυλικός παραγωγός των Beatles και ο σημαντικότερος στην ιστορία της μουσικής) αποδείχτηκε ότι είχατε δίκιο που προσπαθούσατε να ακούγονται πλησιέστερα στους The Who, αντί για τους Beatles;
Όχι πραγματικά. Ήταν, όμως, μεγάλη έκπληξη για εμένα ότι ακόμα και ο πιο διάσημος παραγωγό στον κόσμο εκείνη τη στιγμή – και ένας άνθρωπος για τον οποίο είχα τον απόλυτο προσωπικό θαυμασμό- θα μπορούσε να κάνει ένα ανεπιτυχές album με μια μπάντα με την οποία είχα κάνει τρία hit albums.
Πόσο δύσκολο ήταν να κάνετε ένα εμβληματικό album όπως το ‘Shout at the Devil’ των Motley Crue με μια μπάντα που αποτελείται από τεχνικά μέτριους μουσικούς; (Ο Eddie Kramer, μηχανικος ήχου των Led Zeppelin, Hendrix, Rolling Stones μου είπε ο λόγος για τον οποίο θαύμαζε τόσο πολύ τον παραγωγό των Stones, Jimmy Miller είναι ότι έκανε μερικά από τα καλύτερα albums στην ιστορία της μουσική μαζί τους).
Πολύ δύσκολο πράγματι. Δούλεψα με πολλές μπάντες που είχαν μεμονωμένα μέλη που δεν ήταν πολύ ικανά τεχνικά. Λίγοι καταλαβαίνουν πόσο δύσκολο είναι να κάνεις ένα hit album με τις εν λόγω μπάντες.
Αν δουλεύεις με μια μπάντα όπως τους Eagles, μπορείς κυριολεκτικά να κοιμάσαι σε όλη τη διάρκεια του project, και το ταλέντο της μπάντας θα σου εξασφαλίσει ένα hit. Δεν ισχύει το ίδιο με πολλούς άλλους. Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις επιτυχίες με κάποια οριακά ταλαντούχα συγκροτήματα.
Αντιμετωπίσατε καθόλου προβλήματα με τους Motley Crue εξαιτίας του ‘sex, drugs and rock’n’roll’ τρόπου ζωής τους;
Ναι, αλλά όχι κάτι τόσο σοβαρό.
Έχω ακούσει ότι σας είχε προταθεί και προσπαθήσατε να κάνετε παραγωγή στο ‘Appetite For Destruction’ album των Guns N’Roses, αλλά ήταν αδύνατο για σας να συνεργαστείτε μαζί τους. Ποια είναι η αλήθεια;
Μου ζητήθηκε να πάω να δω τους στην πρόβα. Ο Axl δεν ήταν εκεί. Ρώτησα, πού ήταν ο τραγουδιστής τους. Απάντησαν «Δεν κάνει πρόβες μαζί μας γιατί παίζουμε πολύ δυνατά και δεν μπορεί ν’ ακούσει τον εαυτό του». Έτσι είπα ότι έπρεπε να ακούσω τα φωνητικά, προκειμένου να αξιολογήσω τα τραγούδια. Είπα ότι θα επανέλθω, όταν ο Axl θα βρισκόταν μαζί τους. Λίγο αργότερα, ο Duff McKagan είπε σε μια συνέντευξη σε ένα rock περιοδικό ότι είχα «βάλει τα χέρια μου στ’αυτιά μου και το έβαλα στα πόδια». Για κάποιο λόγο που είναι γνωστός μόνο σε αυτόν, ο ίδιος αισθάνθηκε ότι έπρεπε να με μειώσει, δημιουργώντας τη δική του εκδοχή της αλήθειας.
Υπάρχει κάποιος που θα θέλατε να συνεργαστείτε μαζί του και δεν έχει συνέβη ακόμα; Ίσως με τον Neil Young;
Με τους The Who, τους Eagles και τους Foo Fighters.
Πιστεύετε ότι το rock ‘n’ roll έχει πεθάνει και ότι τώρα τα πάντα είναι γύρω από managers, συμβόλαια και ποσοστά; Δηλαδή, ο Jim Morisson είχε και πάλι δίκιο;
Νομίζω ότι η rock & roll ΜΟΥΣΙΚΗ δεν τα πάει και τόσο καλά, που είναι ένας λόγος για τον οποίο οι νέες γενιές εξακολουθούν να ακούν και να αγοράζουν μουσική από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Και η μουσική βιομηχανία ήταν ΠΑΝΤΑ γύρω από managers, συμβόλαια και ποσοστά.
Έχετε έρθει ποτέ στην Ελλάδα; Στείλτε ένα μήνυμα στους Έλληνες ακροατές.
Δεν έχω έρθει ακόμη. Ελπίζω ειλικρινά ότι θα μπορέσει να αναδυθείτε από αυτή την οικονομική κρίση σε καλή κατάσταση.
Ένα μεγάλο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» στον Tom Werman για τις απαντήσεις του..
Τσεκάρετε το http://www.stonoverfarm.com
